Πολύ δυναμική η συμμετοχή μας και φέτος στην παρέλαση για τον εορτασμό της επετείου της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.Η Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με σκοπό την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας και τη δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους.
Μέλη του χορευτικού τμήματος του Συλλόγου φορώντας τις παραδοσιακές φορεσιές, κρατώντας την
Γαλανόλευκη και το Λάβαρο του Συλλόγου, τίμησαν την επέτειο.
Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική εορτή της χώρας μας στις 15 Μαρτίου 1838, με διάταγμα του βασιλιά Όθωνα, που εκτελούσε παράλληλα και τα καθήκοντα του πρωθυπουργού εκείνη την περίοδο.
πηγή : ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Οι απαρχές του ελληνικού εθνικού κινήματος εντοπίζονται στην ώριμη φάση του
νεοελληνικού Διαφωτισμού,το β'μισό του 18ου αιώνα.
[5]
Την περίοδο αυτή, η διάδοση της παιδείας συνοδεύτηκε με τη διάδοση
-αρχικά μεταξύ των Ελλήνων που ζούσαν στις παροικίες της Δυτικής Ευρώπης
και ειχαν φιλοδυτικό προσανατολισμό
[6]- της ιδέας της ύπαρξης ενός ελληνικού έθνους που συνδεόταν με την
αρχαία Ελλάδα
και δικαιούταν χωριστή πολιτική ύπαρξη. Μία από τις οργανώσεις που
δημιουργήθηκαν μέσα σε αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό κλίμα ήταν η
Φιλική Εταιρεία, μια συνωμοτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814 στην
Οδησσό
από τρεις Έλληνες εμπόρους με σκοπό την προετοιμασία μιας ελληνικής
επανάστασης. Οι Φιλικοί είχαν αρχικά περιορισμένη επιτυχία,
οικειοποιούμενοι, όμως, μια παράδοση
ορθόδοξων προφητειών και αφήνοντας να εννοηθεί ότι είχαν τη στήριξη της
τσαρικής Ρωσίας,της
Αόρατης Αρχής όπως την ονόμαζαν, κατάφεραν εν μέσω μιας κρίσης της
εμπορικής ναυτιλίας, από το 1815 και εξής, να προσεταιριστούν τα
παραδοσιακά ελληνορθόδοξα στρώματα.
[7]
Κατ' εφαρμογή ενός γενικότερου σχεδίου ο αρχηγός της Εταιρείας,
Αλέξανδρος Υψηλάντης, εισέβαλε το Φεβρουάριο του 1821 στη
Μολδοβλαχία, ενώ τον επόμενο μήνα οι Φιλικοί δημιούργησαν επαναστατικές εστίες από τη
Μακεδονία ως την
Κρήτη. Οι επαναστάτες αφορίστηκαν από τη σύνοδο του
Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αλλά οι οθωμανικές αρχές προχώρησαν σε σφαγές αμάχων και εκτελέσεις προυχόντων, συμπεριλαμβανομένου του
Πατριάρχη Γρηγόριου του Ε'.
Η εκστρατεία του Υψηλάντη απέτυχε και σε σύντομο χρονικό διάστημα τα
οθωμανικά στρατεύματα έσβησαν τις περισσότερες από τις επαναστατικές
εστίες της ηπειρωτικής Ελλάδας, όμως οι επαναστάτες κατάφεραν να
υπερισχύσουν στην
Πελοπόννησο, τη
Στερεά Ελλάδα και σε πολλά νησιά του
Αιγαίου.
Τα επόμενα δύο χρόνια οι Έλληνες νίκησαν τις στρατιές που έστειλε εναντίον τους ο Σουλτάνος
Μαχμούτ Β΄, οργανώθηκαν πολιτικά και συνέστησαν
προσωρινή κεντρική διοίκηση, η οποία επέβαλε την εξουσία της στους επαναστατημένους μετά από
δύο εμφυλίους πολέμους. Οι οθωμανικές δυνάμεις με τη συνδρομή του
Ιμπραήμ πασά της
Αιγύπτου κατάφεραν να περιορίσουν σημαντικά την επανάσταση, αλλά η
πτώση του Μεσολογγίου, το 1826, σε συνδυασμό με το κίνημα του
Φιλελληνισμού, συνέβαλαν στη μεταβολή της διπλωματικής στάσης των
ευρωπαϊκών Μεγάλων Δυνάμεων, που είχαν αντιμετωπίσει με δυσαρέσκεια το ξέσπασμα της επανάστασης. Η διπλωματική ανάμιξη της
Αγγλίας, της
Γαλλίας και της Ρωσίας και η ένοπλη παρέμβασή τους με τη
ναυμαχία του Ναυαρίνου, τη γαλλική
εκστρατεία του Μοριά και το
ρωσοτουρκικό πόλεμο
συνέβαλαν στην επιτυχή έκβαση του αγώνα των Ελλήνων, αναγκάζοντας την
Πύλη να αποσύρει τις δυνάμεις της αρχικά από την Πελοπόννησο και έπειτα
από τη Στερεά Ελλάδα.
Το 1827 επιλέχτηκε ως πρώτος Κυβερνήτης της Ελληνικής Πολιτείας ο
Ιωάννης Καποδίστριας,
που ως τη δολοφονία του το 1831 ασχολήθηκε με την αναδιοργάνωση στο
εσωτερικό και την προώθηση των ελληνικών θέσεων στο εξωτερικό. Από το
1827 και εξής συνομολογήθηκε μια σειρά συνθηκών και τελικά η ελληνική
ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε το 1830 με το
Πρωτόκολλο του Λονδίνου. Τα σύνορα του νέου κράτους οριστικοποιήθηκαν το 1832 στη γραμμή
Αμβρακικού-
Παγασητικού και αναγνωρίστηκαν τον ίδιο χρόνο με τη
συνθήκη της Κωνσταντινούπολης.
[8] Μετά από χίλιες μάχες
[9]
και μεγάλες ανθρώπινες απώλειες, το κράτος που προέκυψε ήταν
περιορισμένο εδαφικά δίχως να περιλαμβάνει όλα τα εδάφη που κατοικούνταν
από ελληνικούς πληθυσμούς. Ως πολίτευμα καθορίστηκε η μοναρχία, και
μετά την άρνηση του του
Βαυαρού πρίγκιπα του οίκου των Σαξ-Κοβούργων Λεοπόλδου, βασιλιάς διορίστηκε ο Βαυαρός πρίγκηπας
Όθωνας, που έφτασε στην Ελλάδα το 1833. Το σύνθημα της επανάστασης, «Ελευθερία ή θάνατος», έγινε το
εθνικό σύνθημα της Ελλάδας και από το
1838 η
25η Μαρτίου, επέτειος εορτασμού της έναρξής της επανάστασης, καθιερώθηκε ως ημέρα
εθνικής εορτής και αργίας.
