Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα στο χωριό μας.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, παίρνοντας ένα ρόδι και μια χορταριασμένη πέτρα, πηγαίνουμε σε συγγενικά και φιλικά σπίτια για να κάνουμε το "ποδαρικό" ρίχνοντας το ρόδι μαζί με τη πέτρα για να σπάσει τραγουδώντας τα κάλαντα.

Καλημέρα τσι τ΄Αγιού Βασλιού

γεια χαρά για Βασίλ'

γιρουσίν',καλουσίν' 

μάλαμα τσ' ασήμ'.

Ρίχνου πέτρα, δομ' πλατσέδα  

για θα σπάσου τα σανίδι,

για θα μ' δω'εις καρύδια.

Όσου βαρεί η πέτρα

να βαρεί τ΄νοικουτσύρ' ι' κισές.

Εις αυτό το νέο Έτος,

εις την πρώτη του μηνός,

ήρθα να σας χαιρετήσω δούλος σας ο ταπεινός.

Ο Βασίλειος ο Μέγας

Ιεράρχας Σεβαστός 

και στη οικογένειά σας

να΄ναι πάντα βοηθός.

Τα παιδιά σας στο σχολείο

να τα στέλνετε συχνά

να μαθαίνουν μ΄ευλάβεια

της πατρίδος τα καλά.

έχω κι άλλα να σας πω

μα δεν έχω πια καιρό

σας αφήνω καληνύχτα

 κι αύριο με το καλό.

Εις έτη πολλά 

και τον παρά μπροστά.

Άγιος Βασίλης έρχεται 

απο την Καισαία

βαστά εικόνα και χαρτί

χαρτί και καλαμάρι

το καλαμάρι έγραφε 

και το χαρτί ομίλει

Βασίλη μ΄πούθεν έρχεσαι 

και πόθεν κατεβαίνεις;

Από την μάνα μ' έρχομαι

και στο σχολειό πηγαίνω

να πα να μάθω γράμματα

να κάτσω στο ψαλτήρι.

Αν πεις και ξέρεις γράμματα

πες μας την άλφα βήτα.

Πασ' το ραβδί τ' ακούμπησε

να πει την άλφα βήτα.

Το άλφα είναι ο Χριστός.

και βήτα η Παναγία.

Ξηρό ήταν το ραβδάκι υου

χλωρά βλαστάρια πέτα

κι απάσ' τα χλωροβλάστρα

πέρδικες ξεφωλιάζαν.

Δε ήταν μόνο πέρδικες.

μαζί και περιστέρια.

Κατέβ' η πέρδικα να πιει

μουλιάζει τα φτερά της

παίρνει στα νύχια της νερό

στα πόδια της αγιάσμα,

να ράνει τον αφέντη μας 

τον πολυχρονεμένο.

Σ' αυτό το σπίτι που ρθαμε

πέτρα να μην ραγίσει 

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού

χίλια χρόνια να ζήσει

να ζήσει χρόνια εκατό

και να τα επεράσει

κι από τα εκατό και μπρος 

ν' ασπρίσει να γεράσει.

Πολλά τα είπαμε τ αφέντη μας

ας πούμε της κυράς μας.

Κυρά λιγνή κυρά ψηλή

κυρά γαιτανοφρύδα

πού'χεις τον ήλιο πρόσωπο

και το φεγγάρι στήθος 

και του κοράκου το φτερό

το χεις καμαροφρύδος

αν έχεις κόρη 'εμορφη

γραμματικός τη θέλει

γυρεύει αμπέλια ατρύγητα

χωράφια με τα στάχυα

γυρεύει και τη Βενετιά 

μ' όλα της τα καράβια.

Αν έχεις γιό γραμματικό

και γιό για το ψαλτήρι

του χρόνου σαν και σήμερα

να βάλει πετραχείλι.

Καλές Γιορτές!!

ΠΑΜΕ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ ... Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΜΑΤΙΑ

Αγαπητά μέλη του Συλλόγου, φίλες και φίλοι, με χαρά σας ανακοινώνουμε ότι στις 05 Ιανουαρίου 2019 ημέρα Κυριακή πάμε θέατρο.θα παρακολουθήσουμε την παράσταση "Η Δασκάλα με τα χρυσά μάτια" στο Θέατρο Βέμπο.
Η μεταφορά μας στο θέατρο θα γίνει με πούλμαν. 
Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων στη Μυρσίνη και στη Μαρκέλλα.
Ακολουθούν λίγα λόγια για την παράσταση...



Για πρώτη φορά μεταφέρεται στη σκηνή το αριστούργημα του Στρατή Μυριβήλη «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια». 
Τη διασκευή αλλά και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Πέτρος Ζούλιας, τη μουσική η Ευανθία Ρεμπούτσικα ενώ τη δασκάλα Σαπφώ Βρανά υποδύεται η Λένα Παπαληγούρα.

«Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια» δημοσιεύτηκε σε μέρη στην εφημερίδα «Καθημερινή» την περίοδο 1931-1932 και κυκλοφόρησε ως αυτόνομο ολοκληρωμένο βιβλίο το 1933.

Στο επίκεντρο του συγγραφέα είναι μια απαγορευμένη ερωτική σχέση, με φόντο την κλειστή επαρχιακή ζωή στη Μυτιλήνη του Μεσοπολέμου. Ο έφεδρος ανθυπολοχαγός, Λεωνής Δρίβας (Κωνσταντίνος Ασπιώτης), μετά την εθνική τραγωδία της Μικρασιατικής εκστρατείας, φτάνει στην πατρίδα του και συναντά τη νεαρή χήρα του αδελφικού του φίλου, Σαπφώ Βρανά (Λένα Παπαληγούρα). Μεταξύ των δύο πολύ ιδιαίτερων χαρακτήρων δημιουργείται ένα δυνατό πάθος, που έχει σαν εμπόδιο από τη μια την ενοχή απέναντι στον αδικοχαμένο νεκρό και από την άλλη τα ήθη της συντηρητικής κοινωνίας του νησιού.
Ο συγγραφέας ωθεί τους ήρωες του σε μια ακροβασία αισθημάτων, με βασικό μοχλό τη διαχρονική αντιπαράθεση της ανθρώπινης ύπαρξης ανάμεσα στο «θέλω» και το «πρέπει». Ο Μυριβήλης, βαθύς γνώστης της ψυχολογίας, στήνει ένα ερωτικό θρίλερ, όπου ο απόντας σύζυγος είναι παρών και το μεταφυσικό στοιχείο εναλλάσσεται με το ρεαλιστικό, σε αυτή τη μοιραία συνάντηση.
Διαποτισμένο με τις πικρές μνήμες των χαρακωμάτων και της εθνικής χρεοκοπίας της Μεγάλης Ιδέας, το μυθιστόρημα αναζητά λύση και διέξοδο για τους νέους ανθρώπους του μεσοπολέμου, που ατενίζουν το μέλλον το δικό τους και της πατρίδας τους με αβεβαιότητα και αγωνία.

Ταυτότητα της παράστασης:
Κείμενο: Στρατής Μυριβήλης
Διασκευή - Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Φωτισμούς: Λευτέρης Παυλόπουλος
Χορογραφίες: Φώτης Διαμαντόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Τουντασάκη
Video design - Προβολές: Κάρολος Πορφύρης
Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη
Οργάνωση παραγωγής: Ντόρα Βαλσαμάκη
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

Πρωταγωνιστούν οι: Λένα Παπαληγούρα, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Γιούλικα Σκαφιδά, Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, Χριστίνα Τσάφου, Γιώργος Γιαννόπουλος, Μιχάλης Λεβεντογιάννης

Στον ρόλο του Δημάρχου ο: Γιώργος Κωνσταντίνου

Μαζί τους οι: Αλμπέρτο Φάις, Ντίνος Σπυρόπουλος, Σταύρος Μερμήγκης, Πατρίκιος Κωστής, Αλεξία Μουστάκα, Χρήστος Ζαχαριάδης, Ευφροσύνη Σακελλαρίου, Βασίλης Λέμπερος, Βαγγέλης Κρανιώτης, Όλγα Σκιαδαρέση, Άννα Κωνσταντίνου, Αλίκη Ζαχαροπούλου, Αντρέας Λόντου.










Πηγή..all4fun.gr

Μια Χριστουγεννιάτικη γιορτή ....για τους μικρούς μας φίλους

                 

                  

                       
          Πρόσκληση σε Χριστουγεννιάτικη γιορτή

             

Ο Σύλλογος μας διοργανώνει και προσκαλεί όλους τους μικρούς της φίλους, 

παιδιά των μελών μας, ηλικίας 0-12 ετών να συμμετέχουν μαζί με τον/τους 

συνοδούς γονείς τους στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή μας που θα γίνει στην 

αίθουσα του Συλλόγου μας Βουτυρά 8, Νέα Σμύρνη, στις 21 Δεκεμβρίου 

ημέρα Σάββατο και ώρα 18.30 – 20.30.

Ο Άγιος Βασίλης θα περιμένει όλα τα παιδιά με δώρα και εκπλήξεις. 

Κερνάμε τον καφέ για τους μεγάλους και τους χυμούς για τα παιδιά.

Προαιρετικά μπορείτε να φέρετε κεράσματα να εμπλουτίσουμε το μπουφέ μας.

Δηλώσεις συμμετοχής

Βαγγέλης 6936559500

  Μαρκέλλα 6939186797

  Μυρσίνη 6973814121

Αναμνήσεις και αναφορές Καλοκαίρι 2019

 Καθώς φτάνεις στο «δρόμο», εκείνον  τον δρόμο που κάποτε κάναμε τις βόλτες μας και αγναντεύαμε μαζί με το χωριό και την ζωή μας, σε υποδέχεται το «Καινούργιο Σχολειό», το πέτρινο αυτό φιλόξενο και αγέρωχο κτίριο, αλλά πλέον άδειο.

Χωρίς παιδιά να το στολίζουν, χωρίς χαρούμενες φωνές να ακούγονται τα πρωινά, χωρίς προσευχές και γυμναστικές επιδείξεις στην αυλή!

Κάθε φορά που πηγαίνω, μια αδιόρατη θλίψη κατακλύζει την ψυχή μου και οι σκέψεις στήνουν χορό για να αντιπαραθέσουν τα τότε με τα νυν. Το παρελθόν, με το παρόν, αλλά και ένα αόριστο, βαρύ και απροσδιόριστο μέλλον, μιας και τα παιδιά πλέον είναι λιγοστά στο νησί εν γένει και μερικά απ’ αυτά, άλλης εθνικότητας!
Θέλεις να βρεθείς βέβαια στα πάτρια εδάφη, γιατί έλκεσαι από όλα εκείνα που έχεις ζήσει, όλα αυτά τα χρόνια που έχτισαν την ζωή σου και να ξαναβρεθείς – έστω και νοερά – με τους ανθρώπους σου, που πλέον δεν υπάρχουν εν ζωή!

Φέτος, χωρίς να το επιδιώξω συνειδητά, έμεινα περισσότερο χρόνο απ’ ότι συνήθως και βίωσα γεγονότα που έτερψαν ιδιαίτερα το νου, τη καρδιά και τις αισθήσεις. Είναι φανερό πλέον ότι ορισμένα άτομα, στα οποία οφείλω να δώσω τα πλέον θερμά μου συγχαρητήρια, έδωσαν κυριολεκτικά την ψυχή τους, για να διαδραματιστούν τα καλοκαιρινά δρώμενα, αλλά κι εκείνα του φθινοπώρου.

Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά στο καθέναν, γιατί φοβάμαι ότι θα είμαι ελλιπής ως προς την μνεία μου, αφού ήταν τόσοι πολλοί εκείνοι που συμμετείχαν, όχι μόνο ως επικεφαλείς, πρόεδροι συλλόγων, μέλη συλλόγων, αλλά και πάρα πολλοί εθελοντές!
Διαπίστωσα και θέλω να το τονίσω με έντονη γραφή, ότι υπήρξε ένας ζήλος, προκειμένου να διαδραματιστούν όλα αυτά τα προγραμματισμένα δρώμενα, με επιτυχία και βεβαίως η προσέλευση του κόσμου ήταν αξιοπρόσεκτη, όχι μόνο των κατοίκων του χωριού, αλλά και άλλων επισκεπτών.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο και όλοι το γνωρίζουν, ότι όπου γίνεται συλλογική δουλειά, μονοιασμένη συνεργασία και με κοινό σκοπό, όχι μόνο την έκφραση και αναβίωση των παλιών εθίμων των συγχωριανών μας, αλλά και την προώθηση αυτών, ως  πολιτιστικά γεγονότα, το αποτέλεσμα είναι το επιθυμητό και επιβραβεύεται.

Θα αναφέρω ενδεικτικά, τους χορούς και τα τραγούδια, στη Μεξικάνα, από τον τοπικό Μορφωτικό Σύλλογο Ανεμωτισίων , όπου βραβεύτηκαν και τα παιδιά που πέρασαν στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Αργότερα τον Αύγουστο, την 3^η γιορτή αμπελουργίας στην Ανεμώτια, διήμερο με εξαιρετικές συμμετοχές συγκροτημάτων, χορών, ομιλιών, διαλέξεων και διάφορων άλλων συμμετοχών από ειδικούς στο θέμα της αμπέλου και του σταφυλιού.

Τα Ανεμοτσιπουρίσματα τον Νοέμβριο, η 4^η γιορτή αμπελουργίας,  ένα πολιτιστικό διήμερο με κεράσματα, χορό, τραγούδι, κέφι, μουσική, αναβίωση παραμυθιών και προ παντός, άφθονο τσίπουρο χωρικής απόσταξης, απ΄τα ξακουστά σταφύλια της Ανεμώτιας, με δρώμενα στο αποστακτήριο που βρίσκεται στη Βρυσάρα και στο Δημοτικό Σχολειό!

Η ενέργεια στο χωριό αυτές τις μέρες ήταν ιδιαίτερα έντονη και οι μυρωδιές απ’ τα τσίπουρα, τα κρασιά και τα εδέσματα των κερασμάτων αφοπλιστική.

Είναι παρήγορο στις μέρες μας, που το χωριό μας δεν έχει πια τους μόνιμους κατοίκους που είχε κάποτε και το περιβάλλον είναι σχεδόν αποκαρδιωτικό αυτή την εποχή,  να συμβαίνουν τόσο υπέροχες εκδηλώσεις!

Ακόμα περισσότερο αξιόλογο όμως είναι ότι οι «γιορτές» αυτές διαδραματίζονται με πρωτοβουλία και δράσεις, από ανθρώπους νέους - συγχωριανούς μας, που έχουν «μεράκι», όπως είχαν οι πατεράδες κι οι παππούδες μας και προσπαθούν να αναβιώσουν μέσα από  εκείνο το δικό τους μεράκι, τις αναμνήσεις τους, για  να φέρουν στο «σήμερα», το όμορφο «τότε»!

Στην Ελλάδα άλλωστε, πάντα το Φως της,

όσο το τροφοδοτούμε, τόσο θα λάμπει!

Σας ευχαριστώ για τις εμπειρίες που έζησα!
Και του χρόνου!

Στέλλα Ιωάν. Τεργιακή

Λογοτέχνης – Εικαστικός