Αναμνήσεις και αναφορές Καλοκαίρι 2019

 Καθώς φτάνεις στο «δρόμο», εκείνον  τον δρόμο που κάποτε κάναμε τις βόλτες μας και αγναντεύαμε μαζί με το χωριό και την ζωή μας, σε υποδέχεται το «Καινούργιο Σχολειό», το πέτρινο αυτό φιλόξενο και αγέρωχο κτίριο, αλλά πλέον άδειο.

Χωρίς παιδιά να το στολίζουν, χωρίς χαρούμενες φωνές να ακούγονται τα πρωινά, χωρίς προσευχές και γυμναστικές επιδείξεις στην αυλή!

Κάθε φορά που πηγαίνω, μια αδιόρατη θλίψη κατακλύζει την ψυχή μου και οι σκέψεις στήνουν χορό για να αντιπαραθέσουν τα τότε με τα νυν. Το παρελθόν, με το παρόν, αλλά και ένα αόριστο, βαρύ και απροσδιόριστο μέλλον, μιας και τα παιδιά πλέον είναι λιγοστά στο νησί εν γένει και μερικά απ’ αυτά, άλλης εθνικότητας!
Θέλεις να βρεθείς βέβαια στα πάτρια εδάφη, γιατί έλκεσαι από όλα εκείνα που έχεις ζήσει, όλα αυτά τα χρόνια που έχτισαν την ζωή σου και να ξαναβρεθείς – έστω και νοερά – με τους ανθρώπους σου, που πλέον δεν υπάρχουν εν ζωή!

Φέτος, χωρίς να το επιδιώξω συνειδητά, έμεινα περισσότερο χρόνο απ’ ότι συνήθως και βίωσα γεγονότα που έτερψαν ιδιαίτερα το νου, τη καρδιά και τις αισθήσεις. Είναι φανερό πλέον ότι ορισμένα άτομα, στα οποία οφείλω να δώσω τα πλέον θερμά μου συγχαρητήρια, έδωσαν κυριολεκτικά την ψυχή τους, για να διαδραματιστούν τα καλοκαιρινά δρώμενα, αλλά κι εκείνα του φθινοπώρου.

Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά στο καθέναν, γιατί φοβάμαι ότι θα είμαι ελλιπής ως προς την μνεία μου, αφού ήταν τόσοι πολλοί εκείνοι που συμμετείχαν, όχι μόνο ως επικεφαλείς, πρόεδροι συλλόγων, μέλη συλλόγων, αλλά και πάρα πολλοί εθελοντές!
Διαπίστωσα και θέλω να το τονίσω με έντονη γραφή, ότι υπήρξε ένας ζήλος, προκειμένου να διαδραματιστούν όλα αυτά τα προγραμματισμένα δρώμενα, με επιτυχία και βεβαίως η προσέλευση του κόσμου ήταν αξιοπρόσεκτη, όχι μόνο των κατοίκων του χωριού, αλλά και άλλων επισκεπτών.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο και όλοι το γνωρίζουν, ότι όπου γίνεται συλλογική δουλειά, μονοιασμένη συνεργασία και με κοινό σκοπό, όχι μόνο την έκφραση και αναβίωση των παλιών εθίμων των συγχωριανών μας, αλλά και την προώθηση αυτών, ως  πολιτιστικά γεγονότα, το αποτέλεσμα είναι το επιθυμητό και επιβραβεύεται.

Θα αναφέρω ενδεικτικά, τους χορούς και τα τραγούδια, στη Μεξικάνα, από τον τοπικό Μορφωτικό Σύλλογο Ανεμωτισίων , όπου βραβεύτηκαν και τα παιδιά που πέρασαν στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Αργότερα τον Αύγουστο, την 3^η γιορτή αμπελουργίας στην Ανεμώτια, διήμερο με εξαιρετικές συμμετοχές συγκροτημάτων, χορών, ομιλιών, διαλέξεων και διάφορων άλλων συμμετοχών από ειδικούς στο θέμα της αμπέλου και του σταφυλιού.

Τα Ανεμοτσιπουρίσματα τον Νοέμβριο, η 4^η γιορτή αμπελουργίας,  ένα πολιτιστικό διήμερο με κεράσματα, χορό, τραγούδι, κέφι, μουσική, αναβίωση παραμυθιών και προ παντός, άφθονο τσίπουρο χωρικής απόσταξης, απ΄τα ξακουστά σταφύλια της Ανεμώτιας, με δρώμενα στο αποστακτήριο που βρίσκεται στη Βρυσάρα και στο Δημοτικό Σχολειό!

Η ενέργεια στο χωριό αυτές τις μέρες ήταν ιδιαίτερα έντονη και οι μυρωδιές απ’ τα τσίπουρα, τα κρασιά και τα εδέσματα των κερασμάτων αφοπλιστική.

Είναι παρήγορο στις μέρες μας, που το χωριό μας δεν έχει πια τους μόνιμους κατοίκους που είχε κάποτε και το περιβάλλον είναι σχεδόν αποκαρδιωτικό αυτή την εποχή,  να συμβαίνουν τόσο υπέροχες εκδηλώσεις!

Ακόμα περισσότερο αξιόλογο όμως είναι ότι οι «γιορτές» αυτές διαδραματίζονται με πρωτοβουλία και δράσεις, από ανθρώπους νέους - συγχωριανούς μας, που έχουν «μεράκι», όπως είχαν οι πατεράδες κι οι παππούδες μας και προσπαθούν να αναβιώσουν μέσα από  εκείνο το δικό τους μεράκι, τις αναμνήσεις τους, για  να φέρουν στο «σήμερα», το όμορφο «τότε»!

Στην Ελλάδα άλλωστε, πάντα το Φως της,

όσο το τροφοδοτούμε, τόσο θα λάμπει!

Σας ευχαριστώ για τις εμπειρίες που έζησα!
Και του χρόνου!

Στέλλα Ιωάν. Τεργιακή

Λογοτέχνης – Εικαστικός