Βιογραφίες και Έργα των πετράδων της Ανεμώτιας Τιμολέον Κουτρούπης (1893-1932) Λιθογλύπτης – Τοποθετής

Γεννήθηκε στην Ανεμώτια το 1893 και ήταν το μικρότερο αγόρι ανάμεσα στα πέντε παιδιά της Μάρθας και του Γιώργου Κουτρού- πη. Τέλειωσε το Σχολείο της Ανεμώτιας και ήταν άριστος μαθητής. Έμαθε την τέχνη του πετρά μαθητευόμενος μαζί με τα αδέρφια του κοντά σε Ανεμωτίσιους πελεκάνους και εργάστηκε στη Σμύρ- νη, όπου έμαθε τα μυστικά της λιθοξοϊας. Μετανάστευσε στην Αμερική το 1912 μαζί με άλλους συγχωριανούς συνομήλικούς του για τρία χρόνια και συγκεκριμένα στην πολιτεία του Κολορά- ντο, όπου εργάστηκε σε εταιρείες κατασκευής δημόσιων έργων και σε συνεργεία διάνοιξης σηράγγων. Επέστρεψε στη Λέσβο το 1915, φέρνοντας μαζί του εργαλεία και τεχνογνωσία. Υπηρέτησε πάνω από τρία χρόνια ως στρατιώτης στο Στρατολο- γικό Γραφείο της Μυτιλήνης. Παντρεύτηκε το 1920 τη συνομήλική του Χριστίνα Κουτσαβλή (1893-1971) από τη Φίλια της Λέσβου, η οποία έμαθε μοδιστρική στη Σμύρνη και έκανε μαζί της πέντε παιδιά: τη Μαρίκα (1920), την Ελένη (1923), το Γιώργο (1927- 2004), την Ηρώ (1929) και τον Βύρωνα (1930). Ήταν άνθρωπος συναισθηματικός, εύθυμος και διασκεδαστικός, ιδιαίτερα «μερα- κλής» και καλλίφωνος. Μετά το ΄22 και μέχρι το θάνατό του το 1932 έζησε και εργάστηκε στη Φίλια και τα γύρω χωριά ως λιθογλύπτης και τοπο- θετητής της πέτρας σε καμπαναριά και σπίτια. Διετέλεσε κοινοτικός σύμβουλος στην Κοινότη- τα Φίλιας, επίτροπος στην εκκλησία των Ταξιαρχών του χωριού, πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής και μέλος στο Δ.Σ του Γεωργικού Συνεταιρισμού. Πέθανε το 1932 από κοιλιακό τύφο μετά από δηλητηρίαση από μολυσμένο νερό, ενώ νοσηλευόταν στο Πολιτικό Νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Η κηδεία του έγινε με δαπάνη της Κοινότητας και η σωρός του με τη συνοδεία μουσικής μπάντας και των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου περιφέρθηκε στους κεντρικούς δρόμους του χωριού πριν ενταφιαστεί στο νεκροταφείο της Κοινότητας. Θεωρείτο λιθοξόος – καλλιτέχνης και άριστος τοποθετής της πέτρας, τα δε έργα του συγγενεύουν περισσότερο με τη λιθογλυ- πτική, αφού όλες οι κατασκευές του γίνονται βάση σχεδίων. Οι καινοτομίες, για τις οποίες θεωρείται πρωτοπόρος, σχετίζονται με τη κατασκευή σε οικίες ψευδοκιόνων και ψευδοκιονόκρανων από τη ντόπια πέτρα των λατομείων της Φλέβας. Στην Ανεμώτια και τη Φίλια πολλά από τα κλειδιά – ενθέμια, που διακοσμούν τις καμάρες των πέτρινων εξώθυρων των σπιτιών είναι δικές του κατασκευές ή πρωτοτυπίες. Το 1920 σκαλίζει και τοποθετεί μαζί με τα αδέλφια του Χαράλαμπο (Σμυρνιό) και Βασίλη τα κολονοκέφαλα της πρόσοψης της λιθοκατασκευής των παραθύρων, της πόρτας και της στέγης του αρχοντικού Καπετά- νιου στην Ανεμώτια καθώς και τις κολώνες του αυλόγυρου και τη διετία 1928 – 1930 κατασκευάζει το κωδωνοστάσιο της εκκλησί- ας των Ταξιαρχών της Φίλιας. Πριν το θάνατό του εργαζόταν στο Πλωμάρι, όπου και ανήγειρε ως κάλφας καμπαναριό σε εκκλησία της κωμόπολης, το οποίο και άφησε ημιτελές. 

Πηγή: Χρήστος Ν. Χατζηλίας (Διδακτορική Διατριβή) 

Επιμέλεια: Κατερίνα Φουντή